چكيده

هدف: طرحواره هاي ناسازگار اوليه نقش مهمي در شكل گيري و تداوم اختلالات روانشناختي مزمن دارند. افسرده خويي بعنوان يكي از اختلالات افسردگي مزمن كه پاسخدهي اندكي به درمانهاي رايج حوزه شناختي  رفتاري داشته است و با توجه به يافته هاي تحقيقي مبني بر ارتباط بين طرحواره هاي ناسازگار اوليه با ويژگيهاي بارز اختلال افسرده خويي مثل نااميدي، عزت نفس پايين، خودكارآمدي كم، پژوهش حاضر به بررسي اثر بخشي طرحواره درماني در كاهش شدت افسردگي، نااميدي، طرحواره ناسازگار اوليه، افزايش خودكارآمدي و عزت نفس زنان مبتلا به افسرده خويي پرداخت.

روش بررسي: پژوهش حاضر مطالعه تك موردي با حجم نمونه 6 زن بود كه براساس طرح  با پيگيري انجام شد. آزمودني ها با روش نمونه گيري هدفمند از سه مركز درماني روانپزشكي انتخاب شدند. انتخاب آزمودنيها براساس  DSM  IV  ملاكهاي ورود و خروج و تشخيص روانپزشك با استفاده از مصاحبه باليني ساختار يافته براي اختلالات صورت گرفت. بيماران به شكل تصادفي دو به دو و به فاصله يك هفته از يكديگر به ترتيب سه (SCID  CV) جلسه ارزيابي خط پايه، 16 جلسه طرحواره درماني و سه جلسه پيگيري را پشت سر گذاشتند. اطلاعات پژوهش از مقياس عزت نفس رزنبرگ، مقياس ،(BHS) مقياس نااميدي بك ،(BDI  II) طريق پرسشنامه افسردگي بك خودكارآمدي شرر و پرسشنامه طرحوار ه يانگ  شكل كوتاه جمع آوري شد. به منظور اثربخشي از تحليل چشمي نمودارها، آزمون اندازه اثر براي معناداري آماري، درصد بهبودي و رسيدن به زير نقطه برش يا ميانگين براي معناداري باليني استفاده شد.

يافته ها: ارزيابي پس از درمان نشان داد كه هيچيك از بيماران واجد تشخيص اختلال افسرده خويي نبودند. شدت

افسردگي 4 بيمار به زير نقطه برش ( 13 ) و 2 بيمار نزديك به نقطه برش ( 14 ) رسيد بيماران در مجموع در كاهش 3  و 61 درصد بهبودي، در / 2 و 60 درصد بهبودي، در كاهش نااميدي به اندازه اثر 54 / شدت افسردگي به اندازه اثر 132 و 41 درصد / 2 و 55 درصد بهبودي، در افزايش خودكارآمدي به اندازه اثر 59 / افزايش عزت نفس به اندازه اثر 822 و 59 درصد بهبودي رسيدند. / بهبودي و در كاهش طرحواره هاي ناسازگار اوليه به اندازه اثر 56نتيجه گيري: طرحواره درماني در كاهش شدت افسردگي، نااميدي و طرحواره هاي ناسازگارانه و افزايش عزت نفس و خودكارآمدي زنان مبتلا به افسرده خويي اثر بخش بود.

كليدواژه ها: طرحواره درماني، اختلال افسرده خويي، نااميدي