عنوان |
: |
اثربخشی مداخله ترکیبی درمان دلبستگی و آموزش فرزندپروری به مادران دلبسته ناایمن بر کاهش علایم بیش فعالی کمبود توجه فرزندانشان و استرس و اضطراب و اجتناب دلبستگی آنها |
شماره مدرک |
: |
۱۸پ |
نوع مدرک |
: |
پایان نامه فارسی |
رشته تحصیلی |
: |
روانشناسی بالینی |
مقطع تحصیلی |
: |
دکترا |
پدیدآورنده |
: |
پشت مشهدی، مرجان |
استاد راهنما |
: |
پروانه محمدخانی |
استاد مشاور |
: |
عباس پورشهباز، کتایون خوشابی |
تعداد صفحات |
: |
۲۶۰ص |
چکیده |
: |
هدف مطالعه حاضر، تعیین اثربخشی مداخله ترکیبی درمان دلبستگی و آموزش فرزندپروری به مادران دلبسته ناایمن بر علائم کودکان مبتلا به اختلال بیشفعالی-کمبود توجه، کاهش استرس فرزندپروری، کاهش اضطراب و اجتناب دلبستگی مادران بود. روش: برای انجام پژوهش از روش مطالع تکموردی با طرحA -B- Aاستفاده شد. درطول مطالعه، ۶ نفر از مادران دلبست ناایمن کودکان۶ تا ۱۲ساله مبتلا به اختلال بیشفعالی-کمبود توجه، مطالعه شدند. نمونهگیری با استفاده از نمونه در دسترس و از بین مراجعهکنندگان به مرکز آموزشی درمانی رفیده انجام شد و شرکتکنندگان بهصورت پلهای و با ترتیب تصادفی وارد مطالعه شدند. هریک از شرکتکنندگان ابتدا ۱۰ جلس انفرادی درمان دلبستگی و سپس، ۶ جلسه آموزش گروهی فرزندپروی دریافت کردند. محتوای جلسات درمان دلبستگی براساس فرمولبندی دوزییر و تیرل )۱۹۹۸( و با هدف بهبود مشکلات مادر درزمین برقراری روابط نزدیک با فرزندش تنظیم شد. جلسات آموزش گروهی فرزندپروری براساس راهنمای آموزشی مارکی ددز و تورنز و ساندرز )۲۰۰۵( و با هدف بهبود مهارتهای فرزندپروری شرکتکنندگان تنظیم شد. ارزیابی با استفاده از چکلیست علائم بیشفعالی، پرسشنامه تجارت مربوط به روابط نزدیک (ECR)، شاخص استرس والدین (PSI) و چکلیست رفتاری کودکان (CBCL) انجام شد. هریک از شرکتکنندگان، علائم کودک خود را با استفاده از چکلیست علائم بیشفعالی، روی مقیاس لیکرت از آغاز خط پایه تا انتهای مرحله پیگیری درجهبندی کردند. سایر آزمونها در سه دور پیشآزمون و پسآزمون و پیگیری اجرا شد. همسران شرکتکنندهها نیز چکلیست رفتاری کودکان را در این سه دوره، تکمیل کردند. نمرات چکلیست علائم بیشفعالی، روی نمودار نمایش داده و با استفاده از تحلیل آماری بررسی شد. نمرات سایر آزمونها بهصورت نمودار ارائه شد. یافتهها: تفاوت تمام شرکتکنندگان در مداخل کاهش در علائم بیشفعالی کودکان، گزارش کردند که دامنه آن از۴ تا ۱۹درصد متغیر بود. علاوهبرآن، مشکلات درونیسازی و برونیسازی کودکان نیز بنا به گزارش شرکتکنندگان و همسران آنها کاهش یافت. مداخله ارائهشده، بیشتر بر مشکلات درونیسازی کودکان مؤثر بود. همچنین، از بین پنج شرکتکننده که استرس والدین آنها بیشتر از دامنه نرمال بود، نمرات چهار شرکتکننده کاهش داشت ولی فقط نمر یکی از آنها به دامن نرمال رسید. بهنظر میرسد منابع متعددی در استرس والدین نقش دارد که نتایج این پژوهش نیز تأییدی بر آن است. سبک دلبستگی تمام شرکتکنندگان بهجز یکی که سبک دوسوگرا داشت، اجتنابی بود. اجتناب و اضطراب دلبستگی هم شرکتکنندگان طی مداخله، کاهش نشان داد. در پایان مداخله، سه نفر از شرکتکنندگان سبک دلبستگیشان از ناایمن به ایمن تغییر پیدا کرد. بحث: مداخله ارائهشد علائم بیشفعالی، مشکلات رفتاری کودکان و استرس مادران و اجتناب و اضطراب دلبستگی آنان را کاهش داد. در مادرانی که سبک دلبستگیشان از ناایمن به ایمن تغییر پیدا کرده بود، هر دو دسته مشکلات درونیسازی و برونیسازی کودکان کاهش نشان داد حتی اگر استرس والدینی به دامنه نرمال نرسید. مداخله دلبستگی در این مطالعه، بسیار کوتاه بود و محدود به ۱۰ جلسه میشد. پس، میتوان انتظار داشت درصورت افزایش تعداد جلسات ممکن است نتایج بهتری بهدست آوریم. کلیدواژهها: اختلال بیشفعلی-کمبود توجه، اجتناب دلبستگی، استرس والدینی، اضطراب دلبستگی، درمان دلبستگی، فرزندپروری. |
سال تحصیل |
: |
۱۳۸۹ |
محل تحصیل |
: |
دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی |
انتخاب حالت کور رنگی
سرخ کوری سبز کوری آبی کوری سرخ دشوار بینی سبز دشوار بینی آبی دشوار بینی تک رنگ بینی تک رنگ بینی مخروطیتغییر اندازه فونت:
تغییر فاصله بین کلمات:
تغییر فاصله بین خطوط:
تغییر نوع موس:
تغییر نوع موس:
تغییر رنگ ها:
رنگ اصلی:
رنگ دوم:
رنگ سوم: